हिमाल प्रेस 
वन क्षेत्रमा लागेको डढेलो।
महोत्तरी- वनमा पस्ने बित्तिक्कै सुनिने चराचुरुंगीको चिरबिर महोत्तरीमा सुनिन छाडेको छ। रंगीविरंगी चरा र वन्यजन्तुको चहलपहल हुन छाड्दा वनको रमाइलो घटेको स्थानीय बताउँछन्।
अहिले दिनहुँजसो वनक्षेत्रमा डढेलो बढ्दै गएपछि चराचुरुंगी र वन्यजन्तुको चहलपहल देखिन छाडेको वन क्षेत्र नजिकका स्थानीयवासीको भनाइ छ। बर्दिबास नगरपालिकाको मुख्यकेन्द्र बर्दिबासचोकबाट ५०० मिटरमात्र दूरीमा रहेका नेवारडाँडा, कामीडाँडा, पानीखोल्सी र रातमाटा सामुदायिक वनमा सहजै देखिने मयूर देखिन छाडेको बर्दिबास–१ र ३ को गौरीडाँडाका बासिन्दा बताउँछन्।
‘मयुर त जताततै देखिन्थे, यसो खोल्सीतिर पस्ने बित्तिक्कै थरिथरिका चराको चिरबिर सुनिन्थ्यो,’ बर्दिवास–१ का बासिन्दा विनोद खड्का भन्छन्, ‘अचेल केही दिनयता यी चरा देखिँदैनन्।’ त्यसैगरी वनमा बाक्लै रहने खरायो, दुम्सी, फ्याउरो र स्याल पनि हराएको खड्का बताउँछन्। यी तीनवटै सामुदायिक वन बर्दिवास–१ को मुख्यचोक र ३ को गौरीडाँडा बस्तीमाझमा पर्छन्।
पछिल्लोपटक तीन दिनदेखि नेवारडाँडा–कामीडाँडा वनमा डढेलो लाग्दै आएको छ। त्यसै गरी रातमाटा वनक्षेत्रका कैयौँ ठाउँमा डढेलो बढ्दै गएको छ। आफ्नो बासस्थान वरपर डढेलो बढ्दै गएपछि चराचुरुंगी र वन्यजन्तु कतिपय डढेलाको चपेटामा परी मरेका तथा अरू ज्यान जोगाउन अन्तै गएपछि वन सुनसान भएको बर्दिबास–३ का वडाध्यक्ष विराट विष्ट बताउँछन्।
दिनदिनैको डढेलोले वनसँगै टाँसिएका बस्तीका बासिन्दा राति निश्चिन्त भएर सुत्न नसकेका विष्टको भनाइ छ। ‘त्रासैत्रासमा छौँ, कतिखेर डढेलो कहाँ देखिने हो भन्ने मनमा कुरा खेलिरहन्छ,’ उनले भने।
यसै गरी जिल्लाको चुरे पहाडी शृङ्खला बर्दिवास नगरक्षेत्रमै पर्छ। पूर्वपश्चिम राजमार्ग वारिपारिका सबैजसो वनमा अहिले डढेलोको मुस्लो, डढेलोले जलेको ठुटा र खरानी देखिन्छ। डढेलोले गर्दा वनका चराचुरुंगी, जीवजन्तु हराउनुका साथै बहुमूल्य जडीबुटी तथा काठ डढेर खरानी भएको देख्नुपरेको ६० वर्षीया कर्णमाया गुर्मछाने बताउँछिन्।
पूर्वमा रातुपुलबाट पश्चिममा बाँके पुलसम्म पूर्वपश्चिम राजमार्गको १८ किलोमिटर दूरी महोत्तरीमा पर्छ। यो दूरीभित्रको भब्सीपुलबाट बाँकेसम्मको करिब १५ किमी दूरीभित्र दायाँबायाँ वनक्षेत्र छ। अहिले दिनहुँ वनक्षेत्रमा जताततै डढेलोले वनसम्पदा सखाप पार्दैछ। यसपालि हिउँदे वर्षा नहुँदा वनक्षेत्रमा सुकेर झरेको पतिंगरमा आगो चाँडै फैलँदा छिनभरमै जताततै काला ठुटा र खरानी देखिन्छ।
यता वनसम्बद्ध कर्मचारी भने आवश्यक संख्याका सुरक्षा जनशक्ति नहुँदा सघन गस्ती हुन नसकेको बताउँछन्। ‘हामीसँग भएको जनशक्ति हिँडेकोहिड्यै छ, एकातिर गयो, अर्कोतिर डढेलो लाग्छ,’ बाँके सबडिभिजन वन कार्यालयका एक कर्मचारीले भने, ‘यो वन कर्मचारीबाट मात्रै नियन्त्रण हुनसक्ने कुरा होइन।’
बर्सेनि डढेलोविरुद्ध जनचेतना अभिवृद्धिका कार्यक्रम गरिए पनि यो समस्या भने घटेको छैन। वनक्षेत्र नजिकका पशुपालक किसानका गोठालाले नै डढेलो लगाएपछि वर्षा हुनासाथ नयाँ घाँस पलाउने विश्वासमा डढेलो लाउने गरेका वनसम्बद्ध कर्मचारीको निष्कर्ष छ।
‘कतिपय अवस्थामा रुख–रुखको घर्षणबाट निस्कने आगोले पनि डढेलो सल्कन्छ, तर यस्तो कमै हुन्छ,’ गणन्ता सबडिभिजन वन कार्यालयका प्रमुख सहायक वन अधिकृत रामसुन्दर साह भन्छन्, ‘हामीकहाँ भने असावधानीसाथ मिल्काइएका बिँडीचुरोटका ठुटा र घाँस पलाउने आसमा गोठालाले सल्काउने आगोले नै डढेलो लाग्ने गरेको छ।’
वनसम्बद्ध कर्मचारी सबै ठाउँमा पुग्न नसक्ने हुँदा यसमा आम सर्वसाधारणको चासो आवश्यक रहेको साह बताउँछन्। वनक्षेत्र नजिकका बस्ती–बस्तीमा डढेलोविरुद्धको जिम्मेवारीसहितको सामुदायिक सहभागिता बढाउन सके यो समस्या घटाउन सकिने वनविज्ञ बताउँछन्।
वन वरपरका सबै बस्तीमा स्थानीय जनप्रतिनिधि, सामाजिक संघसंस्थाका प्रतिनिधि र सर्वसाधारणलाई आवश्यक तालिम दिएर संगठित सामाजिक जिम्मेवारी दिए यसमा सुधार आउन सक्ने चुरे तथा वनबारे काम गर्दै आएको सामुदायिक विकास तथा पैरवी मञ्च नेपाल बर्दिवासका अध्यक्ष नागदेव यादवको सुझाव छ।
जिल्लामा राष्ट्रिय वन, सामुदायिक वन, धार्मिक वन र सागरनाथ वन विकास परियोजनासमेत २४ हजार हेक्टरभन्दा बढी वनक्षेत्र रहेको तथ्यांक छ। अतिक्रमण र डढेलोको चपेटाले दिनदिनै सघन वनक्षेत्र पातलिँदै गएको वनसम्बद्ध कर्मचारी नै स्वीकार गर्छन्। रासस
