
काठमाडौँ- खानेपानी मन्त्री प्रदीप यादवले आफूलाई धम्की दिनेप्रति पूर्वाग्रह नभएको दाबी गरेका छन्। केही दिनअघि यादवलाई फोनमा कुरा उठाएपछि थुनामा परेको कुरा उठेको थियो। ती महिला हिरासतमा छन्। अहिले मन्त्री यादवले महिलालाई थुनाएको आरोप छ। यसैकारण यादवले सामाजिक सञ्जालमार्फत प्रष्टीकरण दिएका हुन्।
‘फोनकर्तालाई सच्चिन तथा लोकतान्त्रिक अधिकार प्रयोग गर्ने कार्यमा मेरो सहयोग रहनेछ । फोनकर्ता महिलाप्रति नरम भइदिनका लागि सचिवालय मार्फत प्रहरी समक्ष खबर पुर्याएको छु,’ मन्त्री यादवले लेखेका छन्।
ती महिला अरू कसैको उक्साहटमा परेको हुनसक्ने बताउँदै मन्त्री यादवले त्यसको मनसाय के थियो भन्ने अनुसन्धान प्रहरीले गर्ने विश्वास व्यक्त गरेका छन्।
‘एक जनप्रतिनिधिमाथि रिस पोख्नुलाई सामान्य रूपमा लिए पनि अनाहक अफवाह फैलाउने, मार्ने धम्की दिने कार्य उक्त फोनकर्ताबाट भएको हुनाले मेरा हितैषीहरू चिन्तित र चासो लिनु स्वाभाविक हो। ती फोनकर्तालाई उक्साउने वा मेन्टरिङ गर्नेको मनसाय के थियो त्यसको छानबिन प्रहरीले गर्छ नै,’ मन्त्री यादवले भनेका छन्।
उनले लोकतन्त्रमा जनताले गुनासो पोख्ने छुट भए पनि कुनै पनि निहुँमा अराजकता फैलाउने अनुमति दिन नसकिने स्पष्ट पारेका छन्।
मन्त्री यादवले लेखेको स्टाटस यस्तो छ :
वीरगन्ज मेरो जन्मथलो त हुँदै हो, यसका साथै राजनीतिक संघर्ष तथा स्वीकृतिको भूमि हो। पछिल्ला दिनहरूमा यहाँ पहिला खानेपानीको संकट देखा पर्यो। यसको तत्कालीक र दीर्घकालीक समाधानका लागि म संघीय खानेपानी मन्त्रीका रूपमा स्थानीय वीरगञ्ज महानगरपालिकासँग सामन्जस्य स्थापित गरी युद्धस्तरमा सक्रिय भएँ। खानेपानी समस्या मधेश प्रदेशमा सघन देखिएको हुनाले प्रदेश सरकारसँग समेत समन्वय गर्न साथै यसको दीर्घकालीन समाधानका लागि राष्ट्रिय तथा अन्तर्राष्ट्रिय विज्ञहरूसँग सल्लाह र सहयोग लिएँ।
खानेपानीको संकट न्यूनीकरणको प्रक्रिया अगाडि बढ्दै थियो कि वीरगञ्जमा झाडा पखाला र हैजाका विरामीहरू देखिन थाले। म स्वयं जनताबीच पटक–पटक गई तिनका समस्या सुन्ने, असन्तुष्टि बुझ्ने र आम नागरिकका अप्ठ्याराहरूलाई व्यवस्थापन गर्न दिन–रात लागि परें। यसका लागि सम्माननीय प्रधानमन्त्रीसमक्ष भुइँ तहको सूचना साझेदारी, सम्बन्धित संघीय स्वास्थ्य मन्त्री तथा मन्त्रालयसँग समन्वय, तथा स्थानीय सरोकारवाला पक्षबीच समन्वयका काम गर्दै रहें।
जनताकाबीच संघर्ष गर्ने व्यक्ति भएको हुनाले जनताको पीरमर्का बुझ्ने, गुनासाहरूको व्यवस्थापन गर्नु म आफ्नो धर्म ठान्दछु। जनताले सरकारसँग प्रश्न गर्न पाउन् भन्ने मेरो राजनीतिक संघर्षको ध्येय रहीआएको छ। मेरो मोबाइल नम्बरमा आएको फोन कललाई सकेसम्म म उठाउने गर्दछु। सेभ नरहेका नम्बरबाट आएको कल समेत उठाउने मेरो बानी छ। कुनै प्राविधिक तथा अफिसियल कारणबस फोन उठाउन नसकेको अवस्थामा पछि कलब्याक समेत गर्ने गरेको छु।
गत साता मेरो नम्बरमा एक अज्ञात महिलाको फोन आयो, जसमा उनी निकै आक्रोशित रूपमा प्रस्तुत भइन् । मलाई लाग्यो उनकै कथनानुसार कोही आफन्त विरामी भएको भएर पीडा पोखिएको होला । तर उनले गुहार लगाउनुभन्दा ज्यान मार्ने धम्कीसमेत दिएको हुनाले मैले त्यो नम्बर सहितको सूचना पर्सा प्रहरीलाई दिए । यसका साथै वीरगन्जका नगर प्रमुख राजेशमान सिंह जी र पर्सा जनस्वास्थ्य कार्यालयका प्रमुखलाई नोट गराए। र यो पनि आग्रह गरें, यदि ती फोनकर्ताको कोही आफन्त गम्भीर विरामी छ भने त्यसमा सक्दो सहयोग पुर्याउने। पछि अस्पतालमा पता लगाउँदै जाँदा थाहा पाइयो वीरगञ्जको कुनै अस्पतालमा उनको परिवारका कोही सदस्य भर्ती थिएन।
यसैबीच ती महिलाले मलाई दिइएको हत्यावाला अडियो आफैँ इडिट गराई सार्वजनिक गराइन् र गरिन्। र फेरि संयोगले असली अडियो पनि बाहिर आएर आफैँ सत्यतथ्य छर्लङ्ग भयो ।पर्सा प्रहरीले आफ्नो अनुसन्धान अगाडि बढाउँदा ती फोनकर्ता हिरासतमा राखिएकी हुन् । मेरो व्यक्तिगत रूप उनीप्रति कुनै पूर्वाग्रह छैन।
एक जनप्रतिनिधिमाथि रिस पोख्नुलाई सामान्य रूपमा लिए पनि अनाहक अफवाह फैलाउने, मार्ने धम्की दिने कार्य उक्त फोनकर्ताबाट भएको हुनाले मेरा हितैषीहरू चिन्तित र चासो लिनु स्वाभाविक हो। ती फोनकर्तालाई उक्साउने वा मेन्टरिङग गर्नेको मनसाय के थियो त्यसको छानविन प्रहरीले गर्छ नै। कसैलाई बाटो बिराउनबाट जोगाउनु पनि हाम्रो जिम्मेदारी हो । फोनकर्तालाई सच्चिन तथा लोकतान्त्रिक अधिकार प्रयोग गर्ने कार्यमा मेरो सहयोग रहनेछ। फोनकर्ता महिलाप्रति नरम भइदिनको लागि सचिवालय मार्फत प्रहरी समक्ष खबर पुर्याएको छु ।आशा छ आजको दिन फोनकर्ता महिलको लागी फलदायी होला।
समस्या प्रश्न गर्नुमा कदापि होइन। हिंसाको भावना व्यक्त गर्दा यस्तो स्थिति देखिएको हो । फोनकर्ता महिलालाई प्रहरीले थुन्नुसँग मलाई नजोड्नु होला ।कानुनभन्दा माथि कोही हुन सक्दैन र हुँदैन । हामीले विधि र अदालतको निष्पक्षतामाथि विश्वास गर्नुपर्छ । उहाँको अनुसन्धान प्रक्रिया सकेको खबर छ आशा छ फैसला राम्रो आउने छ । म फेरि भन्छु– लोकतन्त्रमा जनताले गुनासो पोख्ने छुट छ तर कुनै पनि निहुँमा अराजकता फैलाउने अनुमति दिन सकिँदैन।