हिमाल प्रेस 
काठमाडौँ- अग्रज कलाकार हरिवंश आचार्यको पहिचान हास्य व्यङ्ग्यात्मक प्रहसन र प्रस्तुति छ। तर, २०७९ सालमा प्रदर्शन भएको फिल्म ‘महापुरुष’ मार्फत राष्ट्रिय फिल्म पुरस्कारमा उत्कृष्ट अभिनेता घोषित भएपछि उनले फरक भूमिकामा प्रस्तुत गर्दै आइरहेका छन्।
६७ वर्ष उमेर पुगिसक्दा पनि आचार्य कामलाई गम्भीरतापूर्वक लिने कलाकार हुन्। ‘अनुशासनले मात्र सफलता दीर्घायु बनाउँछ,’ उनले हालैको अन्तरक्रियामा भने, ‘फिल्ममा अभिनय गर्दा होस् वा प्रहसन अहिले पनि मेरो मुटु ढुकढुक गर्छ, मनमा डर उत्पन्न हुन्छ। त्यो डर भनेको मेरा लागि अनुशासन हो जसले मलाई मेहनत गर्न प्रेरित गर्छ।’
स्वास्थ्य र शान्त मानसिकताको साथमा ३७ वर्षको युवाजस्तो सोच भएका आचार्यलाई निरन्तर काम गर्ने ऊर्जा प्राप्त हुन्छ। उनी नकारात्मकतालाई आफ्ना जीवनमा प्रवेश गर्न नदिई आफ्नो कर्ममा अगाडि बढिरहेका छन्। आचार्यको जोडी मह अर्थात् मदनकृष्ण श्रेष्ठ पनि कलाकारितामा मात्र होइन सामाजिक रूपमा पनि उच्च स्थानमा उभिएका छन्।
रंगमञ्चबाट आफ्नो कलाकारिता सुरु गरेका आचार्यले लामो समयदेखि नाटक नगरेको बताएका छन् तर मञ्चमा गरिने प्रहसन र नाटकको बीचमा कुनै खास भिन्नता छैन भन्ने उनको विचार छ। उनले भने, ‘नाटक र प्रहसन उस्तै हो, दुवैमा कलाकारले आफूलाई मञ्चमा प्रस्तुत गर्छन्।’
आचार्यका अनुसार रंगमञ्चले कलाकारलाई दिगो बनाउने कला सिकाउने माध्यम हो। उनले गुरु हरिप्रसाद रिमालसँग नाटक र संवादको शैली सिकेको स्मरण गर्दै रंगमञ्चमा अभिनय गर्ने महत्व व्यक्त गरे। ‘रंगमञ्च आमाको काखझैँ हो जहाँ सिकिएका कुरा साँचो जीवनमा पनि लागू गर्न सकिन्छ,’ उनले भने।
उनले अभिनय गरेका पहिलो फिल्म ‘कुमारी’ हो जसमा स–साना भूमिकामा देखिए पनि पछि उनले फिल्म ‘जीवनरेखा’ र ‘बासुदेव’ मा प्रमुख भूमिकामा अभिनय गरे। अहिले पनि निरन्तर अभिनयमा सक्रिय रहेका आचार्यले आफूलाई लेखन र निर्देशन गर्ने भूमिका पनि स्वीकार गर्छन्। ‘अरुको निर्माणमा काम गर्न मलाई सहज महसुस हुन्छ तर आफैँले लेखेको र निर्देशन गरेको पात्रलाई निर्वाह गर्दा अलि बढी मेहनत गर्नुपर्छ,’ उनले भने।
अर्को वर्ष २०८२ मा आचार्यका फिल्म ‘भूठान’ र ‘हरिबहादुरको जुत्ता’ प्रदर्शनमा आउनेछन्।
